فواید گریه برای سلامتی | چرا گریه برای بدن خوبه؟

فواید گریه کردن هم بر احساسات و روان افراد می تواند تاثیر بگذارد و هم خواص جسمی برای آن ها داشته باشد.در این مقاله به بررسی فوایدی که گریه کردن دارد می پردازیم.گریه کردن، یکی از حالات انسان ها است. گریه وضعیتی طبیعی بوده و هیچ چیز غیر طبیعی درباره گریه کردن وجود ندارد.هیچوقت جلوی اشک‌های‌تان را نگیرید؛ اگر این‌کار را بکنید، بیشتر به ضررتان است تا به نفع‌تان.

1. سموم را دفع می‌کنید

شما فقط زمانی که ناراحتید گریه نمی‌کنید. گریه واکنش بدن شما در برابر استرس زیاد هم است. وقتی گریه می‌کنید، بدن‌تان را از کورتیزول رها می‌نمایید. کورتیزول، هورمونی مربوط به استرس است که اگر میزانش متعادل نباشد، می‌تواند موجب آسیب شود. مقادیر زیاد این هورمون به‌طور مزمن، می‌تواند منجر به مشکلات گوناگونی شود مانند: مشکلات خواب، واکنش ایمنی ضعیف، و بزرگ‌شدن شکم.

2. باکتری‌ها را می‌کشید

اشک‌های شما باکتری‌های چشمان‌تان را می‌شوید. دلیلش هم این است که اشک، حاوی آنزیم است که هورمونی موجود در بزاق و شیر انسان می‌باشد. وقتی گریه می‌کنید، لیسوزیم آزاد می‌شود و بیشتر از ۹۰درصد باکتری‌های مسیرش را ازبین می‌برد. بنابراین گریه‌کردن، نه فقط سموم را از بدن‌تان پاک می‌کند، بلکه سایر سموم و باکتری‌های نهفته روی سطح بدن‌تان را هم می‌کشد.

3. بینایی‌تان بهتر می‌شود

تا به‌حال شده بعد از یک روز طولانی کاری به خانه برگردید و ببینید دیدتان کمی مات شده؟ در طول روز، غشاء چشم‌های‌تان کم آب می‌شود که باعث کاهش توانایی در تمرکز است. گریه‌کردن، به این غشاء، آب رسانی می‌کند، و عملکرد کلی چشم‌های‌تان احیاء می‌شود.

4. روحیه‌تان بهتر می‌شود

گریه کردن با رهاکردن هورمون‌های خاصی در بدن، استرس را کاهش می‌دهد. و معلوم است که این اتفاق، اثری فوق‌العاده مثبت روی حس و حال عمومی‌تان دارد. تحقیقی که در سال ۲۰۰۸ تئسط دانشگاه فلوریدای جنوبی صورت گرفته، نشان داد ۹۰ درصد افرادی که در شرایط استرس‌برانگیز گریه می‌کنند، روحیه‌شان تا اندازه چشمگیری بهتر می‌شود. آنهایی که گریه نمی‌کنند، راه‌نجات کمتری در مواجهه با مشکلات در زندگی دارند.

5. احساسات‌تان را بروز می‌دهید

کسانی که می‌گویند گریه نمی‌کنند، بیشتر سعی در پنهان کردن این حقیقت دارند که آنها هم چیزی برای گریه کردن دارند. هرکسی چیزی دارد که درباره‌اش گریه کند، و خجالتی هم ندارد. روبرویی با یک بحران احساسی، خودش به اندازه کافی دشوار است؛ سرکوب کردن اشک‌ها به‌خاطر حفظ ظاهر در شرایط احساسی، حتی از آن هم سخت‌تر است و تلاش بیشتری می‌طلبد، و تنها نتیجه‌اش، افزایش استرس است.

6. اطلاعات را بهتر انتقال می‌دهید

اگر کسی که نزدیک شماست شروع به گریه کردن کند، به‌طور غریزی می‌فهمید که مشکلی وجود دارد. برای انتقال اطلاعات، نیازی به کلمات نیست. گریه کردن هم می‌تواند گونه‌ای “بیان کردن” باشد؛ ممکن است فردی سعی داشته باشد تا وانمود به خوب بودن کند، اما اشک‌ها آشکار می‌کنند که او ناراحت و آزرده است. زیرگریه زدن، سرآغاز بیان واقعی و استعاره‌ای افکار و احساسات است و می‌تواند واسطه بحث‌های لازم و عمیق بین دوستان یا همسران باشد.

7. ازخودتان دربرابر افکار آزاردهنده محافظت می‌کنید

اشک‌ها فقط زمانی که ناراحتید تولید نمی‌شوند بلکه واکنش طبیعی بدن شما نسبت به اشیای خارجی که به چشم آسیب می‌زنند نیز هستند. وقتی ذرات خاک یا آلودگی به چشم می‌رسد، واکنش طبیعی بدن شما به آن، تولید اشک است. اشک، از غشای چشم دربرابر عفونت یا خراشیدگی محافظت می‌نماید.

8. برای سلامت عمومی‌تان خوب است

همان‌طور که می‌دانیم، گریه کردن می‌تواند نتایج خوبی برای سلامتی داشته باشد، مانند بهترشدن روحیه، کم شدن استرس، و محافظت چشم دربرابر باکتری‌ها.

اما آیا می‌دانستید اشک‌هایی که ناشی از گریه هیجانی باشند آلبومین پروتئین‌شان ۲۴ درصد بالاتر از انواع دیگر گریه است؟ این نوع گریه به تنظیم متابولیسم کمک می‌کند. همچنین گریه کردن به مبارزه با سایر مشکلات معمول جسمی مانند فشارخون بالا، چاقی و دیابت کمک می‌نماید.

چه زمانی گریه کردن خطرناک است و باید به پزشک مراجعه کنید؟

گریستن در مواجهه با هجوم احساساتی مانند ترس، شادی و غم طبیعی است و فوایدی هم به همراه دارد. بااین‌حال، در بعضی موارد، گریه کردن مداوم می‌تواند نشانه ابتلا به افسردگی باشد. اگر درمورد شما، گریه کردن به شکل‌های زیر ظاهر می‌شود، احتمال افسردگی وجود دارد:

• گریستن زیاد؛
• گریستن بدون دلیلی خاص؛
• اثرگذاشتن گریه بر فعالیت‌های روزانه؛
• خارج از کنترل‌شدن گریه.
• دیگر نشانه‌ها و علائم افسردگی به این شرح هستند:
• مشکل در تمرکز‌ کردن، به‌خاطرآوردن موضوعات مختلف یا ناتوانی در تصمیم گیری؛
• داشتن احساس خستگی و بی‌انرژی‌بودن؛
• داشتن احساس بی‌ارزش‌بودن، تقصیرداشتن یا درماندگی؛
• تشدید بدبینی و ناامیدی؛
• مشکل در به‌خواب‌رفتن یا خواب زیاد؛
• زودرنجی و بی‌قراری؛
• لذت‌نبردن از چیزهایی که قبلا خوشایند بوده‌اند؛
• کم‌خوری یا پرخوری؛
• دردها، ناخوشی‌ها و گرفتگی عضلات بی‌دلیل؛
• مشکلات هاضمه‌ای که با درمان رفع نمی‌شوند؛
• اضطراب دائم؛
• فکرکردن به خودکشی یا آسیب‌رساندن به خود.

اگر دچار چنین نشانه‌هایی هستید یا یکی از اطرافیانتان به چنین علائمی مبتلاست، باید به پزشک مراجعه کنید. شکل‌گرفتن افکاری مانند میل به خودکشی حتما و قطعا به پیگیری و درخواست کمک حرفه‌ای نیاز دارد.